52
•
ΑΓΡΟΤΗΣ
να καταλήξουν στον σχηματισμό του κορμού. Επίσης,
έχουν στην επιφάνειά τους πολλές και σκληρές ίνες,
τα αγκάθια, κέντρα και ακίδες. Ασκούν δε και τη φωτο-
συνθετική λειτουργία του φυτού.
Tο φυτό έχει άνθη μεγάλα που φύονται κατά κανόνα
στην κορυφή των φυλλοκλαδίων, συνήθως των ανώ-
τερων ή εξωτερικών και σπανίως στα πλευρικά μέρη.
Έχουν χρώμα ζωηρό κιτρινωπό, πορτοκαλί ή χρυσίζον.
Ένας θαυμάσιος συνδυασμός που δίδει ιδιαίτερο τόνο
κατά την περίοδο της ανθοφορίας στους χώρους όπου
υπάρχουν συστοιχίες από φραγκοσυκιές. Τα πέταλα
και τα σέπαλα με τα έντονα χρώματά τους και την γύρη
προσελκύουν τα έντομα κι έτσι επιτυγχάνεται η επικονί-
αση και μένουν ανοικτά 36-48 ώρες για τον σκοπό αυτό.
Ο καρπός της φραγκοσυκιάς είναι ράγα και έχει σχήμα
αχλαδοειδές, ωοειδές, ή υποσφαιρικό, πεπλατυσμένο
γύρο από την κορυφή όπου σχηματίζει κάποιο βαθού-
λωμα. Είναι γεμάτος αγκάθια στο περίβλημα, δηλαδή
στο επικάρπιο και φύονται σε ομάδες σε μικρές αποστά-
σεις στην επιφάνεια του, καθώς και στη στεφάνη στην
κορυφή του καρπού. Πρόκειται για ένα μέσο αυτοπρο-
στασίας από τους εχθρούς. Είναι σαρκώδης, κίτρινος ή
κοκκινωπός, εδώδιμος. Έχει σάρκα γλυκιά, εύγευστη και
εύχυμη, χρώματος πορτοκαλί έως υποκίτρινο στην αρχή
της ωρίμανσης και κοκκινωπό προς κοκκινόμαυρο κατά
την υπερωρίμανση. Καταναλώνεται νωπός, αφού απο-
φλοιωθεί. Έχει γεύση ευχάριστη, γλυκιά και δροσιστική.
Από πλευράς μακροζωίας, η φραγκοσυκιά ζει πάνω
από 200 χρόνια. Πολλαπλασιάζεται δύσκολα με σπέρ-
ματα, ευκολότερα όμως με μοσχεύματα (αγενή πολλα-
πλασιασμό), δηλαδή κομμάτια των φυλλοκλαδίων ή πα-
πούτσων στην κυπριακή ντοπιολαλιά, που αφήνονται
μερικές ημέρες στο ύπαιθρο και κατόπιν φυτεύονται.
