16
A Γ Ρ Ο Τ Η Σ 2 0 1 7
/
T E Υ Χ Ο Σ 4 7 0
ΓΕΩΡΓIΑ
Η μεσπιλιά η ιαπωνική ανήκει στην οικογένεια Rosaceae στο είδος
Eriobotrya japonica
Lindl
. Στη διεθνή βιβλιογραφία
αναφέρεται ως Loquat, Japanese medlar ή Nispero. Είναι αειθαλής θάμνος ή δέντρο, μεγάλης σχετικής ανάπτυξης
πλαγιόκλαδο και μπορεί να φθάσει σε ύψος μέχρι τα 10 μέτρα. Μπορεί να φθάσει μέχρι και τα 50 χρόνια και γι’ αυτό
θεωρείται μακρόβιο δέντρο. Έχει ταχεία ανάπτυξη και εκτός από οπωροφόρο χρησιμοποιείται και ως διακοσμητικό
δέντρο. Υπάρχουν καταγραμμένες αναφορές 2.000 χρονών για τη μεσπιλιά.
Η βοτρυώδης ταξιανθία σχηματίζεται στην κορυφή του
βλαστού της τρέχουσας χρονιάς από την άνοιξη μέχρι το
φθινόπωρο. Κοντά στη βάση του κύριου βλαστού μπορεί να
σχηματιστεί και δεύτερος βλαστός από κάποιο ξυλοφόρο
δευτερεύοντα οφθαλμό. Συνήθως, όμως, η επέκταση των
κλαδιών γίνεται με τον σχηματισμό νέου βλαστού κοντά
στη βάση της ταξικαρπίας. Στην τρέχουσα βλάστηση
σχηματίζονται επάκριοι και πλάγιοι οφθαλμοί από τους
οποίους μόνο ο επάκριος διαφοροποιείται κατά το καλοκαίρι
σε απλό ανθοφόρο που αναπτύσσεται κατά τον ίδιο χρόνο
του σχηματισμού του (φθινόπωρο) για να δώσει βοτρυώδη
ταξιανθία με 40-60 άνθη. Από τα άνθη αυτά μόνο τα 10-12 θα
εξελιχθούν σε καρπούς. Η μεσπιλιά αρχίζει να καρποφορεί
από το τέταρτο με πέμπτο έτος της ηλικίας της. Η παραγωγική
ζωή του δέντρου υπολογίζεται σε 40-50 χρόνια.
Ο καρπός, όπως σε όλα τα μηλοειδή, σχηματίζεται και
από την ανθοδόχη, γι’ αυτό και διατηρεί τον κάλυκα
(αφαλό). Ο καρπός έχει σχήμα αυγοειδές έως σφαιρικό,
ανάλογα με την ποικιλία, και φέρεται σε μικρό ξυλώδη
ποδίσκο. Το επικάρπιο (φλούδα) είναι στην αρχή πράσινο
και στη συνέχεια, κατά την ωρίμαση του καρπού, γίνεται
κίτρινο μέχρι κιτρινοπορτοκαλί (ανάλογα με την ποικιλία),
κοκκινωπό στην τέλεια ωρίμανση. Σε αυτή τη φάση το
επικάρπιο αποκολλάται εύκολα από τη σάρκα (μεσοκάρπιο).
Η σάρκα είναι λευκοπράσινη στην αρχή και μετά, κατά την
ωρίμαση, λευκοκίτρινη έως ανοικτή κίτρινη, είναι χυμώδης
αλλά μικρού σχετικά πάχους. Το ενδοκάρπιο είναι ελαφρά
δερματώδες έως περγαμινώδες, περιβάλλει τα ογκώδη
σπέρματα, τα οποία αριθμούν από δύο έως τέσσερα, σπάνια
ένα, με περισπέρμιο λείο, καφετί έως σκούρο καφέ και
λευκοπράσινες κοτυληδόνες.
Μαργαρίτα Χατζηπιερή
Λειτουργός Γεωργίας
Τμήμα Γεωργίας
Χαρακτηριστικά εδάφους
Το δέντρο έχει κανονική ανάπτυξη σε ένα εύρος εδαφών
μέτριας γονιμότητας, από ελαφρά αργιλοαμμώδη μέχρι βαριά
αργιλώδη. Έχει, όμως, καλύτερη ανάπτυξη και παρα-γωγή
σε μέσης σύστασης εδάφη. Το έδαφος χρειάζεται να έχει
καλή στράγγιση για αποφυγή σηψιρριζιών κ.ά. Ως φυτό είναι
ευαίσθητο στα αλατούχα εδάφη καθώς και στα υφάλμυρα
νερά όπου παρατηρείται κάψιμο των φύλλων και των βλαστών.
Λίπανση
Η λίπανση της μεσπιλιάς ξεκινάει τέλος Σεπτεμβρίου και
συνεχίζεται μέχρι τις αρχές Μαρτίου. Αυτό γίνεται διότι
η μεσπιλιά ανθίζει και καρποφορεί κατά τη χειμερινή
περίοδο. Επίσης, μπορεί να χρησιμοποιηθεί χωνεμένη
κοπριά για τη βελτίωση της δομής και σύστασης του
εδάφους νοουμένου ότι η κοπριά είναι απαλλαγμένη από
άλατα. Οι κυριότερες τροφοπενίες που εμφανίζονται στην
καλλιέργεια της μεσπιλιάς είναι η τροφοπενία σιδήρου
και η τροφοπενία ψευδαργύρου. Η τροφοπενία σιδήρου
έχει ως κύριο χαρακτηριστικό το κιτρίνισμα ολόκληρου
του φύλλου και των νεύρων των φύλλων της κορυφής των
βλαστών με αποτέλεσμα να παρουσιάζεται μικροφυλλία
και μικροκαρπία. Η τροφοπενία ψευδαργύρου έχει ως
κύριο σύμπτωμα το μικρό μέγεθος των ακραίων φύλλων, το
κιτρίνισμα στο ενδιάμεσο των νευρώσεων και την ανάπτυξή
τους σε δέσμη, ενώ, ο βλαστός παραμένει μικρός.
Ανάγκες σε νερό
Η καλλιέργεια της μεσπιλιάς είναι αρδευόμενη και οι
συνολικές απαιτήσεις της σε νερό άρδευσης κυμαίνονται
γύρω στα 500-600m
3
ανά δεκάριο τον χρόνο όταν υπάρχει
κανονική βροχόπτωση. Είναι δέντρο πολύ ευαίσθητο στα
Η καλλιέργεια της μεσπιλιάς
σε υπό κάλυψη φυτείες
