9
A Γ Ρ Ο Τ Η Σ 2 0 1 7
/
T E Υ Χ Ο Σ 4 7 0
ΓΕΩΡΓIΑ
Προσβολή από περονόσπορο σε φυτό πατάτας
Εχθροί και ασθένειες
Αξίζει να αναφέρουμε τους κυριότερους εχθρούς και
ασθένειες των πατατών. Από τους εχθρούς σημαντικοί
θεωρούνται η λίτα των πατατών, διάφορα σηριβίδια και η
λυριομύζα. Από τις ασθένειες έχουμε τον περονόσπορο,
τη ριζοκτόνια, το φουζάριο, το βερτιτσίλλιο και τον
μαυροζάμπη. Ο χρυσονηματώδης των πατατών είναι, επίσης,
ένας ιδιαίτερα σημαντικός εχθρός για την καλλιέργεια.
Θα πρέπει να τονίσουμε ότι η συνεχής καλλιέργεια της
πατάτας στο ίδιο χωράφι δεν ενδείκνυται και συνιστάται
να αποφεύγεται η καλλιέργειά της μετά από καλλιέργεια
φυτών που προσβάλλονται από μύκητες εδάφους,
έντομα εδάφους και νηματώδεις. Είναι προτιμότερο να
εντάσσεται σε ένα πρόγραμμα αμειψισποράς στο οποίο θα
συμπεριλαμβάνονται ψυχανθή και σιτηρά, και θα πρέπει να
αποφεύγεται η συμμετοχή συγγενικών φυτών όπως είναι η
ντομάτα, η μελιτζάνα και η πιπεριά.
Η καλλιέργεια της ελιάς
Η ελιά
(Olea europaea)
αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του μεσογειακού τοπίου από τα προϊστορικά χρόνια. Ο καρπός
είναι προϊόν υψηλής διατροφικής αξίας και ποιότητας. Τα αρχαιότερα ευρήματα που σχετίζονται με την παραγωγή
ελαιόλαδου στην Κύπρο χρονολογούνται στον 13 αιώνα π.Χ. Η καλλιέργεια της ελιάς μπορεί να αξιοποιήσει εδάφη όπου
δεν μπορούν να ευδοκιμήσουν άλλα είδη καθώς και υποβαθμισμένα νερά. Ως καλλιέργεια συνεισφέρει ιδιαίτερα στο
αγροτικό εισόδημα και τις τοπικές οικονομίες.
Βοτανικά χαρακτηριστικά
Η ελιά ανήκει στην οικογένεια Oleaceae το γένος
Olea
που περιλαμβάνει πάνω από 30 γένη και 180 είδη. Το
είδος
Οlea europaea sativa
είναι το καλλιεργούμενο είδος
ελιάς, περιλαμβάνει πολλές ομάδες και περισσότερες από
2.600 ποικιλίες παγκoσμίως. Το δέντρο είναι αειθαλές,
υποτροπικό και υπεραιωνόβιο. Αυτό οφείλεται όχι μόνο
στην αντοχή του στις αντίξοες συνθήκες αλλά και στην
ιδιότητά του να ανανεώνεται με το κλάδεμα. Το σχήμα και
το μέγεθος του δέντρου είναι ανάλογο με την ποικιλία, τη
Γεωργία Αντωνίου
Λειτουργός Γεωργίας
Τμήμα Γεωργίας
γονιμότητα του εδάφους, τις καλλιεργητικές φροντίδες
και τις κλιματολογικές συνθήκες. Διαθέτει πλούσιο ριζικό
σύστημα, οι ρίζες είναι χοντρές και επιφανειακές γι’ αυτό
και θα πρέπει να αποφεύγονται οι βαθιές καλλιέργειες του
εδάφους. Ο μεγαλύτερος όγκος του ριζικού συστήματος
βρίσκεται σε βάθος μεταξύ 20-70 εκατοστών. Η ανάπτυξη
των ριζών επηρεάζεται από διάφορους παράγοντες όπως το
κλάδεμα και οι εδαφικές συνθήκες. Σε ξηρά και πετρώδη
εδάφη οι ρίζες εισχωρούν πέραν του ενός μέτρου, όπου
υπάρχει υγρασία και θρεπτικά στοιχεία, γεγονός που βοηθά
την ελιά να είναι ανθεκτική στην ξηρασία. Το ριζικό σύστημα
προσφέρει στήριξη στο δέντρο, απορρόφηση νερού και
θρεπτικών στοιχείων και αποθήκευση θρεπτικών ουσιών.
Οκορμός της ελιάς είναι κυλινδρικός. Σταηλικιωμέναδέντρα
παίρνει μεγάλες διαστάσεις, γίνεται ανώμαλος και αποκτά
κοιλώματα. Στη βάση του διαθέτει σφαιροβλάστες που
περιέχουν φυτοορμόνες, θρεπτικές ουσίες και οφθαλμούς,
από τους οποίους εκφύονται οι νέοι βλαστοί. Ο φλοιός
σε νεαρά δέντρα είναι λείος με ανοιχτό σταχτοπράσινο
χρώμα. Στα ηλικιωμένα δέντρα έχει σκούρο σταχτί ως
μαύρο χρώμα, γίνεται ανώμαλος με ρωγμές ή εξογκώματα,
σκίζεται προς τα έξω και φελλοποιείται. Ανάλογα με την
ποικιλία οι βραχίονες έχουν κατεύθυνση όρθια, πλάγια ή
επικλινή. Τα φύλλα είναι σκληρά, λογχοειδή μακρόστενα ή
πεπλατυσμένα ανάλογα με την ποικιλία. Βγαίνουν δυο σε
κάθε γόνατο, αντίθετα, και έχουν βαθύ πράσινο χρώμα στην
πάνω επιφάνεια και αργυρό στην κάτω. Ζουν δυο έως τρία
χρόνια και συνήθως πέφτουν την άνοιξη.
