ΑΓΡΟΤΗΣ
•
3
Για την
εγκατάσταση
νέας φυτείας χρησιμοποιούνται
ξηρόφυτα (ριζώματα) τα οποία λαμβάνονται από πα-
λιές φυτείες, κατά τα τέλη Ιουλίου με αρχές Αυγού-
στου. Τα ριζώματα θα πρέπει να έχουν αρκετές ρίζες,
ένα με δύο καλά αναπτυγμένους οφθαλμούς και να
είναι απαλλαγμένα από ασθένειες. Αμέσως μετά τη
φύτευση αρχίζει η άρδευση με τη χρήση σταγόνων,
και συνεχίζεται μέχρι τον Απρίλιο που ολοκληρώνε-
ται η παραγωγική περίοδος. Οι υφιστάμενες φυτείες
ενεργοποιούνται ξανά με άρδευση, γύρω στα μέσα
Αυγούστου. Όταν τα φυτά αποκτήσουν ύψος 25-35
εκατοστά αφαιρούνται οι παραφυάδες. Η αφαίρεση
των παραφυάδων επαναλαμβάνεται ένα μήνα αργό-
τερα. Παράλληλα, τοποθετείται χώμα γύρω από τη
βάση του φυτού για την καλύτερη στήριξή του, την
προστασία του λαιμού από την άμεση επαφή με το
νερό και τις χαμηλές θερμοκρασίες ενώ, παράλληλα,
τα θρεπτικά στοιχεία συσσωρεύονται κοντά στο ριζι-
κό σύστημα. Όταν το φυτό είναι στο στάδιο των 12-14
φύλλων γίνεται ψεκασμός με γιββερελλίνη, η οποία
εξασφαλίζει πρωιμότητα στην παραγωγή και αύξη-
ση των αποδόσεων. Συνολικά γίνονται 5-6 ψεκασμοί
που επαναλαμβάνονται κάθε 15-20 μέρες. Σημαντική
καλλιεργητική εργασία είναι και η καταπολέμηση των
ζιζανίων, η οποία γίνεται με κατάλληλα εκλεκτικά ζι-
ζανιοκτόνα.
Οι ετήσιες
υδατικές ανάγκες
της φυτείας ανά δεκά-
ριο κυμαίνονται γύρω στους 260 τόνους. Η συχνότη-
τα των αρδεύσεων εξαρτάται από τον τύπο του εδά-
φους, τις καιρικές συνθήκες και το στάδιο ανάπτυξης
των φυτών. Η
λίπανση
μιας φυτείας πρέπει να βα-
σίζεται σε αναλύσεις εδάφους που γίνονται πριν από
την έναρξη της παραγωγικής περιόδου. Ενδεικτικά
αναφέρεται ότι μια φυτεία αγκινάρας με ετήσια παρα-
γωγή ένα τόνο ανά δεκάριο αφαιρεί από το έδαφος,
ανά δεκάριο, περίπου 8 κιλά Ν, 5,6 κιλά Ρ
2
Ο
5
, 12 κιλά
Κ
2
Ο, 2,2 κιλά CaO και ένα κιλό MgO.
Οι σημαντικότεροι
εχθροί
που προσβάλλουν τις
αγκινάρες είναι οι αφίδες (ψώρες), τα σηριβίδια και τα
σαλιγκάρια ενώ, οι κυριότερες ασθένειες, είναι η στά-
χτη, ο βοτρύτης και ο περονόσπορος. Η αντιμετώ-
πισή τους γίνεται με κατάλληλα καλλιεργητικά μέτρα
και με τη χρήση ενδεδειγμένων φυτοπροστατευτικών
ουσιών.
Οι κυριότερες καλλιεργούμενες
ποικιλίες
είναι η
άσπρη Κιτίου, η οποία έχει δύο κλώνους, τις πρώιμες
και τις όψιμες (μαρτέζες), η μαύρη Μάμμαρι, η green
globe και η blanc macau. Οι αγκινάρες συγκομίζονται
όταν οι ανθοκεφαλές αποκτήσουν εμπορεύσιμο μέ-
γεθος, είναι τρυφερές, κλειστές και συμπαγείς. Η συ-
γκομιδή επαναλαμβάνεται κάθε 7-10 ημέρες καθώς
παρατηρούνται διαφορές στον χρόνο ωρίμανσης των
ανθοκεφαλών του ίδιου φυτού αλλά και μεταξύ των
φυτών της ίδιας φυτείας. Ένα φυτό αγκινάρας πα-
ράγει 5-10 εμπορεύσιμες ανθοκεφαλές ανάλογα με
την ποικιλία, την ηλικία του φυτού, τη γονιμότητα του
εδάφους, τις κλιματολογικές συνθήκες και τις καλλι-
εργητικές φροντίδες ενώ, ικανοποιητικές θεωρούνται
αποδόσεις 1,7-2 τόνων ανά δεκάριο.
Εικόνα 3:
Άρδευση φυτείας με σταγόνες
Εικόνα 4:
Έκπτυξη ανθοκεφαλών άσπρης Κιτίου (όψιμες)
