ΑΓΡΟΤΗΣ
•
7
για την ημέρα και 7-11
ο
C βαθμοί Κελσίου τη νύκτα. Σε
υψηλές θερμοκρασίες πάνω από 29
ο
C ενδέχεται να
προκληθεί πρόωρη έκπτυξη του ανθικού στελέχους,
πικρή γεύση, ενώ ταυτόχρονα αναπτύσσεται η φυσιο-
λογική ασθένεια του καψίματος της κορυφής, με απο-
τέλεσμα την υποβάθμιση της ποιότητας. Όσον αφορά
το έδαφος, για την καλλιέργεια μαρουλιού απαιτείται
πολύ γόνιμο, πλούσιο σε οργανική ουσία και θρεπτικά
στοιχεία έδαφος, με καλή αποστράγγιση. Το μαρούλι
δεν ανέχεται αλατούχα εδάφη και αναπτύσσεται καλύ-
τερα σε εδάφη με pH 6,0-7,0.
Τεχνική της καλλιέργειας
Το μαρούλι μπορεί να παραχθεί με σπόρο, αλλά χρη-
σιμοποιούνται, επίσης, σε μεγάλη κλίμακα έτοιμα
σπορόφυτα. Με τη χρήση έτοιμων σπορόφυτων επι-
τυγχάνεται η ομοιόμορφη ανάπτυξη της φυτείας κάτι
που είναι πολύ σημαντικό λόγω του μικρού βιολογι-
κού κύκλου του φυτού ο οποίος, ανάλογα με τις κλι-
ματολογικές συνθήκες, τις καλλιεργητικές φροντίδες
και την ποικιλία, κυμαίνεται από 5 έως 8 εβδομάδες.
Για καλύτερη διαχείριση γίνονται διαδοχικές φυτεύσεις
ανά τακτά διαστήματα. Λόγω της πυκνής φύτευσης
η απόδοση της καλλιέργειας μαρουλιού ανά δεκάριο
κυμαίνεται από 8.000-12.000 μαρούλια. Η συγκομι-
δή γίνεται νωρίς το πρωί, όταν το φυτό αποκτήσει το
επιθυμητό μέγεθος. Στον τόπο μας το μαρούλι καλλι-
εργείται παραδοσιακά ως υπαίθρια καλλιέργεια, αλλά
τα τελευταία χρόνια παράγεται και σε θερμοκήπια με
υδροπονικά συστήματα.
Η καλλιέργεια του μαρουλιού είναι πολύ απαιτητική
σε νερό. Για την άρδευση του χρησιμοποιούνται στα-
γόνες χαμηλής παροχής. Λόγω του θυσανοειδούς,
επιφανειακού ριζικού συστήματός του απαιτεί τακτι-
κό πότισμα με μικρές ποσότητες νερού. Ακανόνιστα
ποτίσματα προκαλούν πίκρισμα των φυτών, ενώ, η
υπερβολική υγρασία προκαλεί χαλάρωμα των κε-
φαλών. Όσον αφορά τη λίπανση το μαρούλι είναι
απαιτητικό σε άζωτο, φωσφόρο, κάλιο και μαγνήσιο.
Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνεται στη χρήση του
αζώτου για να μην μένουν υπολείμματα νιτρικών στα
φύλλα που είναι και το εδώδιμο μέρος.
Πολλά είναι τα έντομα που προσβάλλουν τα μαρούλια
είτε με άμεσες ζημιές (φαγώματα στα φύλλα και απο-
μύζηση χυμών), είτε με έμμεσες (μετάδοση ιώσεων).
Τα κυριότερα έντομα είναι οι αφίδες (ψώρες), τα λε-
πιδόπτερα (σκουλήκια), η λιριομύζα, οι θρίπες και οι
αλευρώδεις. Οι κυριότερες ασθένειες (μύκητες) που
προσβάλλουν τα μαρούλια είναι ο περονόσπορος, η
ανθράκνωση, η σκληρωτινίαση και η στάχτη. Μεγάλη
σημασία για μια επιτυχημένη καλλιέργεια έχει η έγκαι-
ρη αντιμετώπιση/καταπολέμηση των ζιζανίων.
Εικόνες 3 & 4:
Αρδευτικό σύστημα με σταγόνες σε καλλιέργεια μαρουλιού
Εικόνα 5:
Σπορόφυτα μαρουλιού
