62
ΑΓΡΟΤΗΣ
α. Να σκεπαστούν οι ανοικτές κυψέλες ή τα εκτεθει-
µένα µέλια και να καθαριστούν καλά τα σηµεία που
πιθανόν έσταξε µέλι ή σιρόπι.
β. Να κλειστούν µε κολλητική ταινία τυχόν τρύπες και
ρωγµές των κυψελών.
γ. Να µειωθεί σηµαντικά η είσοδος των λεηλατούµενων
κυψελών µε χόρτα ή µε σίτα, έτσι ώστε να µην µει-
ώνεται ο αερισµός. Ο ψεκασµός µε νερό (ψεκαστη-
ράκι χειρός) µπροστά από τις εισόδους των λεηλα-
τούµενων κυψελών µπορεί να περιορίσει την ένταση
της λεηλασίας.
δ. Εάν η λεηλασία ξεσπάσει και την επόµενη µέρα, τότε
θα πρέπει τα αδύνατα µελίσσια να µεταφερθούν σε
άλλη περιοχή.
Το τελικό αποτέλεσµα σε µια λεηλασία είναι η απώλεια
κάποιου αριθµού µελισσιών, η µείωση των αποδόσεων,
το σηµαντικότερο, όµως, είναι ότι αποτελεί τρόπο µετά-
δοσης ασθενειών µέσα στο µελισσοκοµείο ή από µελισ-
σοκοµείο σε µελισσοκοµείο.
Οι µέλισσες, όπως όλα τα ζώα, εκτός από την τροφή (νέ-
κταρ και γύρη) που συλλέγουν από τις διάφορες ανθο-
φορίες, πρέπει να έχουν απαραιτήτως στη διάθεσή τους
νερό καθ’ όλην τη διάρκεια του έτους. Το νερό αποτελεί
ζωτικής σηµασίας στοιχείο στη διατροφή και, γενικότερα,
στην εξελικτική πορεία της ζωής του µελισσιού. Οι µέ-
λισσες χρησιµοποιούν το νερό για να αραιώσουν πα-
χύρρευστες τροφές, όπως το µέλι, το σιρόπι, το ζαχα-
ροζύµαρο την κρυσταλλική ζάχαρη πριν τα καταναλώ-
σουν οι ίδιες ή για να παρασκευάσουν την τροφή των
προνυµφών. Όλες, γενικά, οι προνύµφες τρέφονται τις
πρώτες τρεις µέρες της ζωής τους µε βασιλικό πολτό
που παράγεται από τις νεαρές εργάτριες (παραµάνες).
Τις υπόλοιπες δύο µέρες, µέχρι, δηλαδή, τα κελιά να
σφραγιστούν, εφοδιάζονται µε ένα µίγµα µελιού, γύρης
και νερού. Το ποσοστό του νερού στο µίγµα αυτό είναι,
περίπου, 66%, γεγονός που συντείνει στη µη αποξή-
ρανση των προνυµφών. Επίσης, η άριστη σχετική υγρα-
σία για την εκκόλαψη των αβγών είναι σε ποσοστό της
τάξης του 90-95%. Σε περίπτωση έλλειψης νερού, οι µέ-
λισσες καννιβαλλίζουν τα αυγά και τις προνύµφες και,
εποµένως, το µελίσσι είναι καταδικασµένο να κατα-
στραφεί. Άλλη χρήση του νερού στις µέλισσες είναι η
ρύθµιση της θερµοκρασίας της κυψέλης. Σε περιόδους
υψηλών θερµοκρασιών, οι συλλέκτριες νερού τοποθε-
τούν σε διάφορα σηµεία της κυψέλης και των κηρηθρών
σταγόνες νερού. Οι αερίστριες µέλισσες µε το ανέµισµα
των φτερών τους δηµιουργούν ένα συνεχές ρεύµα αέρα
προκαλώντας την εξάτµιση του νερού και την πτώση της
θερµοκρασίας. Οι ανάγκες σε νερό δεν έχουν υπολογι-
στεί επ’ ακριβώς, όµως, εκτιµάται ότι κυµαίνονται από
25
έως 300 γραµµάρια την ηµέρα ανά µελίσσι και αυτό
εξαρτάται από τη δυναµικότητα του µελισσιού, από το
εάν είναι περίοδος εντατικής εκτροφής γόνου και από
τις θερµοκρασίες που επικρατούν. Σε συνθήκες καύ-
σωνα, αναφέρεται ότι ένα µελίσσι µπορεί να καταναλώ-
σει 2 έως 3 λίτρα νερό ή και περισσότερο σε µια ηµέρα.
Ο µελισσοκόµος κατά την επιλογή του τόπου εγκατά-
στασης του µελισσοκοµείου του, θα πρέπει να ελέγξει
κατά πόσο υπάρχουν φυσικές πηγές νερού ή καλύτερα,
να µεριµνήσει ο ίδιος να τοποθετήσει ποτίστρα, δηλαδή,
βαρέλι µε φλοτέρ και ποτίστρα κοντά στο µελισσοκο-
µείο. Σηµαντική είναι η τακτική προµήθεια και αλλαγή
του νερού, έτσι ώστε να υπάρχει πάντα καθαρό και δρο-
σερό νερό στη διάθεση των µελισσών. Σε περιόδους
υψηλών θερµοκρασιών, οι ποτίστρες θα πρέπει να το-
Εργάτρια σε στάση
συναγερµού
Κηφήνας
Βασίλισσα κατά την ωοτοκία