µέτρα φρούρησης µπορεί να είναι χαλαρά ή αυξηµένα
αναλόγως των περιβαλλοντικών συνθηκών και της
ύπαρξης ή µη ανθοφορίας. Μια συλλέκτρια (ανιχνεύ-
τρια) µέλισσα που εντοπίζει µέλι, γύρη, πρόπολη ή νερό
ή οτιδήποτε άλλο ελκυστικό για αυτή σε µια ξένη κυ-
ψέλη ή κάπου αλλού, θεωρεί ότι είναι τροφή δικιά της
και ότι µπορεί να τη συλλέξει. Εφόσον βρει πρόσβαση
σε αυτήν, τότε τη µεταφέρει στην κυψέλη της και πα-
ροτρύνει και άλλες συλλέκτριες προς τη συγκεκριµένη
πηγή. Η εισβολή των ξένων µελισσών σε µια άλλη κυ-
ψέλη και η «κλοπή» του αποθηκευµένου µελιού ονοµά-
ζεται λεηλασία. Τις πιο πολλές φορές, η λεηλασία εκ-
δηλώνεται σε αδύνατα ή ορφανά µελίσσια όπου η
φρούρηση είναι λιγότερη, από άλλα πιο δυνατά και, κυ-
ρίως, σε περιόδους ξηρασίας και έλλειψης ανθοφορίας.
Η επίθεση αυτή καταλήγει σε θανάτωση µελισσών
µπροστά από τις εισόδους των κυψελών των λεηλα-
τούµενων µελισσιών και πολύ γρήγορα µπορεί να εξα-
πλωθεί σε ολόκληρο το µελισσοκοµείο. Οι λεηλάτριες
µέλισσες, που, συνήθως, είναι έµπειρες συλλέκτριες
προσπαθούν να µπουν στις άλλες κυψέλες από οποι-
αδήποτε σχισµή ή άνοιγµά τους και τις περισ-
σότερες φορές δίνονται σκληρές µάχες µέχρι
θανάτου. Τα σηµαντικότερα αίτια που προκα-
λούν τη λεηλασία είναι:
1.
Η ύπαρξη µεγάλου αριθµού µελισσιών
ή µελισσοκοµείων σε κοντινές αποστάσεις.
Μικρά µελίσσια ή παραφυάδες θα πρέπει να
τοποθετούνται ξεχωριστά από άλλα µελισσο-
κοµεία και αν είναι δυνατόν να περιορίζεται η
είσοδός τους µε σφουγγάρι ή µε οποιοδήποτε
άλλο τρόπο. Η διατήρηση ισοδύναµων µελισ-
σιών σε πληθυσµό σε κάθε µελισσοκοµείο
µειώνει τον κίνδυνο λεηλασίας.
2.
Η έκθεση ζαχαρούχων τροφών ή κηρη-
θρών µελιού, κοντά στα µελίσσια, κυρίως,
όταν οι επιθεωρήσεις από το µελισσοκόµο
διαρκούν πολύ σε περιόδους ξηρασίας. Οι επι-
θεωρήσεις θα πρέπει να περιορίζονται στο
ελάχιστο και να γίνονται πάντα µε προσοχή
χωρίς να πληγώνονται οι κηρήθρες και να ρέει
µέλι έξω από τις κυψέλες.
3.
Ο τρυγητός, κατά τη διάρκεια του
οποίου παρατηρείται έντονα το πρόβληµα της
λεηλασίας, ιδιαίτερα εάν έχει προηγηθεί τρυ-
γητός άλλων γειτονικών µελισσοκοµείων. Αρ-
κετοί µελισσοκόµοι κατά τον τρύγο, µεταφέ-
ρουν ταυτόχρονα και τα ξεµελισµένα πατώ-
µατα, έτσι ώστε να παίρνουν τα γεµάτα και να
τοποθετούν τα άδεια στα τρυγηµένα µελίσ-
σια µε το σκεπτικό της εξοικονόµησης χρό-
νου. Στις περιπτώσεις αυτές, η µυρωδιά των
ξεµελισµένων κηρηθρών προκαλεί σοβαρά
προβλήµατα λεηλασίας.
4.
Η τροφοδότηση µε σιρόπι, εάν και εφό-
σον απαιτείται θα πρέπει να γίνεται µε προ-
σοχή χωρίς να ξεχειλίζουν οι τροφοδότες και
να ρέει σιρόπι στον πυθµένα και έξω από την
κυψέλη. Θα πρέπει, παράλληλα, να γίνονται
αργά το απόγευµα, έτσι ώστε οποιαδήποτε εκδή-
λωση λεηλασίας να αποτρέπεται από το σκοτάδι
κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Στην περίπτωση που ξεκινά λεηλασία σε ένα µελισσο-
κοµείο, πιθανόν, η καταστολή της να είναι δύσκολη,
όµως, ο µελισσοκόµος θα πρέπει άµεσα να επέµβει έτσι
ώστε:
ΑΓΡΟΤΗΣ
61
√ µπ√§√°π∫√™ ∫À∫§√™ ∆∏™ ∂ƒ°∞∆ƒπ∞™ ª∂§π™™∞™
ηı·Ú›˙ÂÈ ÙÔÓ Â·˘Ùfi Ù˘,
Ù· ÎÂÏÏÈ¿ Î·È ÊÚÔÓÙ›˙ÂÈ ÙÔ ÁfiÓÔ
·
fi ÙËÓ 3
Ë
- 5
Ë
Ë̤ڷ Ù·˝˙ÂÈ ÙȘ ·ÏȤ˜
ÚÔÓ‡Ìʘ Î·È ·fi ÙËÓ 6
Ë
- 12
Ë
ÙȘ Ӥ˜ ÚÔÓ‡Ìʘ
1-2
Ë̤Ú˜
3-5
6-12
Ë̤Ú˜
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
6-12
6-12
12-18
16-18
ˆÚ›Ì·ÓÛË Ù˘ Ó‡ÌÊ˘ ÛÂ
Ù¤ÏÂÈÔ ¤ÓÙÔÌÔ
Ë ÚÔÓ‡ÌÊË ·ÏÒÓÂÙ·È
Î·È ÎÏ›ÓÂÈ ÙÔ ÎÔ˘ÎÔ‡ÏÈ
Ë ÚÔÓ‡ÌÊË ‰È·ÙÚ¤ÊÂÙ·È
Ì Á‡ÚË Î·È Ì¤ÏÈ
Ë ÚÔÓ‡ÌÊË ‰È·ÙÚ¤ÊÂÙ·È
Ì ˘ÁÚ‹ ÙÚÔÊ‹
ÙÔ ·˘Áfi ¤ÊÙÂÈ
ÙÔ ·˘Áfi Á¤ÚÓÂÈ
ÌÂÙ¿ ·fi 56 Ë̤Ú˜
˙ˆ‹˜ Âı·›ÓÂÈ
ÙÔ ·˘Áfi ÛÙ¤ÎÂÙ·È
·
fi ÙËÓ 20
Ë
Ë̤ڷ
Ì·˙‡ÂÈ Ó¤ÎÙ·Ú Î·È Á‡ÚË
17-19
*
∞fi ÙÔ ÂÚÈÔ‰ÈÎfi ªÂÏÈÛÛÔÎÔÌÈ΋ ∂ÈıÂÒÚËÛË
·›ÚÓÂÈ ÙÔ Ó¤ÎÙ·Ú
·
fi ÙȘ ÂÚÁ¿ÙÚȘ
ηı·Ú›˙ÂÈ ÙËÓ
΢„¤ÏË Î·È
·
ÔıË·ÂÈ ÙË Á‡ÚË
ÌÂٷ͇ 12-18
Ë̤Ú˜ ÌÔÚ› Ó·
·Ú¿ÁÂÈ ÎÂÚ›
οÓÂÈ ÙȘ ÚÒÙ˜
Ù‹ÛÂȘ Ì ÛÎÔfi
ÙÔÓ ÚÔÛ·Ó·ÙÔÏÈÛÌfi
·
fi ÙË 17
Ë
-19
Ë
Ë̤ڷ ÊÚÔ˘Ú›
ÙËÓ Î˘„¤ÏË
Αυγά βασίλισσας στο κέντρο του πυθµένα των κελιών