για ζώα που βρίσκονται σε γαλακτοπαραγωγή. Ορισµένες, δε, ποικιλίες έχουν και ανθοκοµική αξία.
Η αγκινάρα είναι πολυετής καλλιέργεια που για παραγωγικούς σκοπούς διατηρείται 3-4 χρόνια. Για τη δηµιουργία
νέας φυτείας χρησιµοποιούµε ξηρόφυτα (ριζώµατα) που παίρνουµε από παλιές φυτείες κατά τα τέλη Ιουλίου µε
αρχές Αυγούστου. Πρέπει να έχουν αρκετές ρίζες, 1-2 καλά αναπτυγµένους οφθαλµούς και να είναι απαλλαγµένα
από ασθένειες. Οι υφιστάµενες φυτείες επαναδραστηριοποιούνται µε άρδευση γύρω στα µέσα Αυγούστου. Είναι
φυτό που ευδοκιµεί σε περιοχές µε κλίµα εύκρατο, δροσερό και µε ήπιο Χειµώνα, αφού ο παγετός µπορεί να προ-
καλέσει ζηµιές στα φύλλα και στις ανθοκεφαλές. Όσον αφορά τις απαιτήσεις σε έδαφος, η αγκινάρα αναπτύσσε-
ται και παράγει σε µεγάλη ποικιλία εδαφών, αλλά αποδίδει καλύτερα σε βαθιά, γόνιµα, καλά αποστραγγιζόµενα
εδάφη. Αµέσως µετά τη φύτευση ξεκινούν οι αρδεύσεις, µε τη χρήση σταγόνων και συνεχίζονται µέχρι τον Απρί-
λιο που σταµατάει η παραγωγική περίοδος. Οι ετήσιες υδατικές ανάγκες ενός δεκαρίου αγκινάρων υπολογίζονται
στους 260 τόνους. Η συχνότητα των αρδεύσεων εξαρτάται από τον τύπο του εδάφους,
τις καιρικές συνθήκες και το στάδιο ανάπτυξης των φυτών. Η λίπανση µιας φυτείας
πρέπει να βασίζεται σε αναλύσεις εδάφους που γίνονται πριν από την έναρξη
της παραγωγικής περιόδου. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι, µια φυτεία αγκινάρας
µε ετήσια παραγωγή 1000 κιλά/δεκάριο αφαιρεί από το έδαφος 8 κιλά Ν,
5,6
κιλά Ρ 2 Ο 5 , 12 κιλά Κ 2 Ο, 2,2 κιλά CaO και 1 κιλό MgO. Όταν τα φυτά
αποκτήσουν ύψος 25-35 εκ. αφαιρούνται οι παραφυάδες, εργασία που
επαναλαµβάνεται και ένα µήνα αργότερα. Παράλληλα, µαζεύεται
χώµα γύρω από τη βάση του φυτού για την καλύτερη στήριξή του,
την προστασία του λαιµού από τις χαµηλές θερµοκρασίες και την
άµεση επαφή µε το νερό, ενώ, παράλληλα, τα θρεπτικά στοιχεία συσ-
σωρεύονται κοντά στο ριζικό σύστηµα. Στο στάδιο των 12-14 φύλ-
λων, γίνεται ψεκασµός µε την αυξητική ουσία γιββεριλίνη, η οποία
εξασφαλίζει πρωιµότητα στην παραγωγή και αύξηση των αποδόσεων.
Γίνονται συνολικά 5-6 ψεκασµοί που επαναλαµβάνονται κάθε 15-20
µέρες. Σηµαντική καλλιεργητική εργασία είναι η καταπολέµηση των ζι-
ζανίων, η οποία γίνεται µε κατάλληλα εκλεκτικά ζιζανιοκτόνα. Οι ση-
µαντικότεροι εχθροί που προσβάλλουν τις αγκινάρες είναι οι αφίδες
(
ψώρες), τα σηριβίδια (σκουλήκια) και τα σαλιγκάρια, ενώ οι κυριότερες
ασθένειες είναι η στάχτη, ο βοτρύτης και ο περονόσπορος. Η αντιµετώπισή
τους γίνεται µε κατάλληλα καλλιεργητικά µέτρα και µε τη χρήση ενδεδειγµένων
φυτοπροστατευτικών ουσιών.
Οι κυριότερες καλλιεργούµενες ποικιλίες είναι η Άσπρη Κιτίου, η οποία έχει δύο κλώνους, τις πρώιµες και τις όψι-
µες (Μαρτέζες), η Μαύρη Μάµµαρι, η Green Globe, και η Blanc Macau.
Η συγκοµιδή των αγκινάρων γίνεται όταν οι ανθο-
κεφαλές αποκτήσουν εµπορεύσιµο µέγε-
θος, είναι τρυφερές, κλειστές και συµ-
παγείς. Η συγκοµιδή επαναλαµβά-
νεται κάθε 7-10 µέρες καθώς
παρατηρούνται διαφορές
στο χρόνο ωρίµανσης των
ανθοκεφαλών του ίδιου
φυτού, αλλά και µε-
ταξύ των φυτών της
ίδιας φυτείας. Ένα
φυτό αγκινάρας πα-
ράγει 5-10 εµπορεύ-
σιµες ανθοκεφαλές
ανάλογα µε την ποι-
κιλία, την ηλικία του
φυτού, τη γονιµότητα
του εδάφους, τις κλι-
µατολογικές συνθήκες
και τις καλλιεργητικές
φροντίδες, ενώ ικανοποιητι-
κές θεωρούνται οι αποδόσεις
από 1700 έως 2000 κιλά/δεκάριο.
Άρδευση φυτείας µε σταγόνες
Φυτεία αγκινάρων
(
ποικιλία Άσπρη Κιτίου)
34
ΑΓΡΟΤΗΣ