τασταθεί µόνιµα σε γόνιµες περιοχές. Μετατράπηκε, δηλαδή, από τροφοκυνηγός και τροφοσυλλέκτης σε
γεωργό και κτηνοτρόφο κατά τη Νεολιθική Εποχή. Η µεγαλύτερη επίδραση του ανθρώπου στο κυπριακό τοπίο
ξεκίνησε, όµως, µε την ανακάλυψη και την εκµετάλλευση των χαλκούχων κοιτασµάτων της Κύπρου κατά τη
Χαλκολιθική Εποχή.
Κατά τον Πλίνιο, τα κυριότερα µεταλλεία υπήρχαν στους νότιους πρόποδες του Τροόδους. Στη συνέχεια, λει-
τούργησαν µεταλλεία και στη βόρεια περίµετρο του Τροόδους όπου, εµφανίζονται οι µεταλλοφόρες λάβες.
Ο Στράβων κάνει µια αναφορά στα αρχαία µεταλλεία της Ταµασού, όπου η εκκαµίνευση του µεταλλεύµατος
γινόταν µε δασική ξυλεία. Τα δάση της Κύπρου βρισκόντουσαν, δηλαδή, υπό απειλή από το 4000 π.Χ.
Οι βουνοπλαγιές προστατεύονται και δηµιουργείται χρήσιµο και γόνιµο έδαφος µε τις δόµες από ξερολιθιές.
Αυτές οι αναβαθµίδες διατηρούνται και συµβάλλουν, µέχρι σήµερα, στην προστασία του εδάφους από τη
διάβρωση. Αποτελούν, µάλιστα, περιοχές αξιόλογου τοπίου.
Οποιαδήποτε επέµβαση του ανθρώπου στην ευαίσθητη δοµή του περιβάλλοντος, προκαλεί, αναπάντεχα,
αλυσιδωτές αλλαγές στο τοπίο και στα οικοσυστήµατα για τα οποία, τις περισσότερες φορές, οι συνέπειες δεν
είναι αναστρέψιµες. Η αστική ανάπτυξη συνοδεύεται και από την εγκατάλειψη της υπαίθρου και των παρα-
δοσιακών καλλιεργειών, που µέχρι τώρα δηµιουργούσαν και το παραδοσιακό τοπίο, που ξέρουµε. Η προστα-
σία του τοπίου δεν απαγορεύει την ανάπτυξη, την προσαρµόζει, όµως, κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να συνυ-
πάρχει µε το τοπίο και τις ιδιαιτερότητές του.
62
ΑΓΡΟΤΗΣ
Προσκεφαλοειδείς
λάβες και φλέβες στο
Kαλό Xωριό της Kλήρου
