Για την επιβίωση των χοιριδίων επιβάλλεται η σωστή διαχείριση του θαλάµου της γέννας που συµ-
περιλαµβάνει:
•
Την ταυτόχρονη, κατά οµάδες, είσοδο – αποµάκρυνση χοιροµητέρων σύστηµα «All in–All out».
•
Την προετοιµασία του θαλάµου για την υποδοχή των χοιροµητέρων (πλύσιµο – απολύµανση).
•
Τον προγραµµατισµό της προσαγωγής των χοιροµητέρων που θα γεννήσουν εντός µιας εβδοµάδας.
•
Την άµεση αποµάκρυνση της κοπριάς των χοιροµητέρων µετά τον τοκετό και καθηµερινά.
•
Το κλουβί της γέννας των χοιροµητέρων πρέπει να έχει µέγεθος ανάλογο του µεγέθους της χοι-
ροµητέρας, να παρεµποδίζει την απότοµη κατάκλιση που προκαλεί συνθλίψεις των χοιριδίων και
οι πλευρικές του µπάρες να επιτρέπουν την εύκολη πρόσβαση των χοιριδίων στο µαστό. Η θερ-
µοκρασία του χώρου της χοιροµητέρας πρέπει να κυµαίνεται µεταξύ 16-24°C, ενώ ο χώρος των
χοιριδίων πρέπει να δέχεται συµπληρωµατική θέρµανση.
•
Ο αερισµός του θαλάµου πρέπει να είναι επαρκής και µε κανονική κατανοµή στο χώρο. Μεγάλη
ταχύτητα αέρα ή κατευθείαν πτώση πάνω στα χοιρίδια αυξάνει τη θνησιµότητά τους.
Μείωση των απωλειών
Τα χοιρίδια µετά την παροχή των αναγκαίων πρώτων φροντίδων (απελευθέρωση της αναπνευστικής
οδού, στέγνωµα µε πανί, κοπή και απολύµανση οµφάλιου λώρου µε ιωδιούχο αλκοόλη, άµεσο θη-
λασµό του πρωτογάλακτος) ελέγχονται ως προς τα ακόλουθα επιθυµητά χαρακτηριστικά:
To µέσο βάρος των χοιριδίων της τοκετοοµάδας πρέπει να είναι ≥ 1,3Kg και η διαφορά µεταξύ του
ελαφρύτερου και του βαρύτερου χοιριδίου πρέπει να είναι µικρότερη από 0,5 Kg. Μεγαλύτερη
ανοµοιογένεια βάρους συνεπάγεται µεγαλύτερη θνησιµότητα.
Το µέγεθος της τοκετοοµάδας κυµαίνεται µεταξύ 8-12 χοιριδίων. Μεγαλύτερη διακύµανση του µε-
γέθους ή ≥ 20% των τοκετοοµάδων, µε µέγεθος µικρότερο από οκτώ χοιρίδια, είναι ανεπιθύµητο
χαρακτηριστικό.
Το δέρµα των χοιριδίων πρέπει να είναι υγιεινό και ροδόχρουν στις ακάλυπτες περιοχές του σώ-
µατος. Αναιµικά, εξιδρωµατικά χοιρίδια αποτελούν δείκτη για µειωµένη ανάπτυξη και αυξηµένη
θνησιµότητα.
Τα χοιρίδια πρέπει να είναι ζωηρά µε κανονική κίνηση χωρίς κουτσάρες και “spray-leg”.
Την τρίτη µέρα χορηγείται ενέσιµος σίδηρος, γίνεται αποκοπή της ουράς και των κυνοδόντων και
ευνουχισµός των αρσενικών.
Από τη δεύτερη εβδοµάδα, τα χοιρίδια εθίζονται στην πρόσληψη συµπληρωµατικής τροφής (εναρ-
κτήριο σιτηρέσιο) και έχουν στη διάθεσή τους φρέσκο για κατανάλωση, κατά βούληση, νερό.
Με την κατά φάσεις διατροφή που βασίζεται στην πεπτική και απορροφητική τους ικανότητα, δια-
σφαλίζεται η οµαλή ανάπτυξη και ο ασφαλής απογαλακτισµός τους.
Ο συνδυασµός όλων των περιγραφέντων πιο πάνω επιθυµητών χαρακτηριστικών, που αφορούν τη
συνολική λειτουργία του θαλάµου της γέννας αποτελούν εγγύηση για ένα υψηλό ποσοστό επιβίω-
σης χοιριδίων κατά το θηλασµό και τον απογαλακτισµό τους σε µεγαλύτερο βάρος.
50
ΑΓΡΟΤΗΣ
