Ανάλογα µε την τεχνική της καλλιέργειας µπορούν να παραχθούν λευκά
σπαράγγια, τα οποία προορίζονται για εξαγωγή σε Χώρες της βόρειας Ευ-
ρώπης ή πράσινα σπαράγγια τα οποία προτιµούνται από τους Κύπριους
καταναλωτές.
Για την εγκατάσταση της καλλιέργειας, απαιτείται βαθύ όργωµα κατά
το Φθινόπωρο και ενσωµάτωση της οργανικής ουσίας (κοπριά 5
τόνοι/δεκάριο ή χλωρής λίπανσης), ενώ, ταυτόχρονα, ενσωµατώνονται
τα λιπάσµατα που παρέχουν στην καλλιέργεια Φωσφόρο και Κάλιο. Για
µια µέση παραγωγή 600-800 κιλών ανά δεκάριο, απαιτείται η προσθήκη
στο έδαφος 10-30 µονάδων αζώτου (Ν), 15-20 µονάδες φώσφορου (P
2
O
5
)
και 25-50 µονάδες καλίου (K
2
0).
Πριν τη φύτευση, είναι απαραίτητη η καλ-
λιέργεια του εδάφους, το οποίο πρέπει να είναι απαλλαγµένο από ζιζάνια. Για τη
φύτευση των σπορόφυτων, ανοίγονται αυλάκια βάθους 15 εκ. και πλάτους 45-50 εκ. Οι
αποστάσεις µεταξύ των γραµµών φύτευσης κυµαίνονται από 1.2µ.-2.2µ. ανάλογα µε τον τύπο του εδά-
φους και τη µέθοδο καλλιέργειας. Τα σπορόφυτα φυτεύονται στο βάθος των αυλακιών και καλύπτονται µε
χώµα µέχρι το ύψος του κύβου. Φυτεύονται τρία σπορόφυτα ανά µέτρο και ακολουθεί πότισµα. Το πότισµα
συνεχίζεται κατά τη διάρκεια της Άνοιξης, του Καλοκαιριού µέχρι το τέλος του Φθινοπώρου που αρχίζει να
ξηραίνεται το φύλλωµα, σε εβδοµαδιαία βάση. Αρχές του Χειµώνα, το υπέργειο µέρος του φυτού ξηραίνε-
ται. Αφού ξηρανθεί όλο το υπέργειο µέρος, µε την πάροδο δύο εβδοµάδων, το ξηρό φύλλωµα κόβεται λίγο
πάνω από την επιφάνεια του εδάφους και αποµακρύνεται από το χωράφι. Μετά την εργασία αυτή, γίνεται
µικρό παράχωµα των αυλακιών µέχρι το 1/3 του βάθους τους, δηλαδή, µέχρι 5εκ. Μετά την εµφάνιση και
ανάπτυξη των βλαστών, σταδιακά, γεµίζει η αυλακιά µε χώµα. Κατά το παράχωµα των φυτών, δεν πρέπει
να καλύπτονται µε χώµα τα φύλλα στην κορυφή του βλαστού. Μέχρι το Φθινόπωρο του επόµενου έτους
φύτευσης, λόγω του παραχώµατος, το χωράφι της φυτείας φαίνεται επίπεδο. Κατά τη διάρκεια της χρονιάς
που γίνεται το παράχωµα, δεν πραγµατοποιείται καµία συγκοµιδή βλαστών. Κατά τον τρίτο χρόνο από τη µε-
ταφύτευση των σπορόφυτων, αφήνεται το υπέργειο τµήµα του φυτού να αναπτυχθεί κανονικά, χωρίς να
συγκοµίζονται βλαστοί, εκτός και αν τα φυτά είναι αρκετά ζωηρά και επιτρέπεται η κοπή µόνο 2-3 βλαστών
ανά φυτό. Αυτό γίνεται, ώστε να επιτραπεί στα φυτά να αναπυχθούν καλά, να δηµιουργήσουν ένα εύρω-
στο υπέργειο τµήµα και να αποθηκεύσουν αρκετή τροφή στο ριζικό τους σύστηµα για µια άριστη µελλον-
τική παραγωγή. Εάν γίνει συγκοµιδή περισσότερων βλαστών, θα εξασθενίσουν τα φυτά και θα επηρεαστεί
δυσµενώς η µελλοντική παραγωγή. Η συγκοµιδή αρχίζει την τέταρτη χρονιά από την εγκατάσταση της φυ-
τείας. Το Φεβρουάριο κατασκευάζονται τα σαµάρια, δηλαδή, η συσσώρευση χώµατος πάνω από τις γραµ-
µές των φυτών, όταν επιθυµείται η παραγωγή λευκών σπαραγγιών. Αν, όµως, καλλιεργούνται πράσινα σπα-
ράγγια, γίνεται ελαφρύ παράχωµα ή και καθόλου.
Η συγκοµιδή ξεκινάει από το Μάρτιο µέχρι το Μάιο ανάλογα µε τη θερµοκρασία. Η διάρκεια της συγκοµιδής
ποικίλει ανάλογα µε την ηλικία της φυτείας. Τον 3° χρόνο µετά τη µεταφύτευση των σπορόφυτων, η συγ-
κοµιδή διαρκεί 1,5 εβδοµάδες (2-3 βλαστοί ανά φυτό), τον 4° χρόνο 3-5 εβδοµάδες, τον 5° χρόνο 6-7 εβδο-
µάδες και από τον 6° χρόνο και µετά διαρκεί 8-10 εβδοµάδες.
Βιβλιογραφία:
•
Γεωπονικό Πανεπιστήµιο Αθηνών Εργαστήριο Κηπευτικών Καλλιεργειών Χαράλαµπος Θανόπουλος
•
•
Το σπαράγγι (αγρέλι) έκδοση 10/1976 Ιωάννης Ορφανίδης Γεωργικός Επιθεωρητής Κλάδου Οπωροκηπευτικών
Πηγή φωτογραφιών:
•
wikipedia.org
•
pantry.blogs.pressdemocrat.com
•
arlenegoldbard.com
•3
bpblogspot.com
•
foragersyear.files.wordpress.com
•
tumblr.com
•
upload.wikimedia.org
•
20
ΑΓΡΟΤΗΣ
