ΑΓΡΟΤΗΣ
•
39
με λαγούς, κουνέλια και άλλα μικρά θηλαστικά και
πτηνά, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζεται εχθρικά
από τον άνθρωπο και ιδιαίτερα τους κτηνοτρόφους,
γιατί θεωρείται απειλή για τα κονικλοτροφεία και τα
πτηνοτροφεία. Παρουσιάζει μεγάλη προσαρμοστικό-
τητα σε πολλά και διαφορετικά είδη τροφής και έχει
τη χαρακτηριστική συνήθεια να θάβει τα περισσεύ-
ματα τροφής όταν αυτά υπάρχουν, για να τα κατανα-
λώσει αργότερα.
Αναπαράγεται μια φορά τον χρόνο κατά την περίο-
δο Δεκεμβρίου–Φεβρουαρίου μετά από κύηση διάρ-
κειας 49-56 ημερών. Για το ζευγάρωμα προηγείται
διαμάχη των αρσενικών για το ποιος θα αποκτήσει
το δικαίωμα αναπαραγωγικής σχέσης. Κατά μέσο
όρο, γεννιούνται πέντε μικρά σε μητρικό «κρησφύγε-
το» το οποίο εφοδιάζεται με τροφή από το αρσενικό
μέχρι και λίγο μετά τη γέννα. Τα νεογνά γεννιούνται
τυφλά και μπορούν να δουν μετά από δύο βδομάδες.
Ο απογαλακτισμός τους γίνεται στις δέκα εβδομάδες
ενώ σε ηλικία 6-12 μηνών διασκορπίζονται διεκδικώ-
ντας τις δικές τους περιοχές, χωρίς να απομακρύ-
νονται πολύ από την περιοχή που γεννήθηκαν. Ωρι-
μάζουν σεξουαλικά σε ηλικία 10 μηνών. Ο μέγιστος
χρόνος ζωής της αλεπούς στην αιχμαλωσία μπορεί
να φθάσει μέχρι και τα 15 χρόνια και στη φύση τα 10
χρόνια, ενώ, ο μέσος όρος ζωής της είναι τα 3 χρόνια
ένεκα δυσμενών εξωτερικών παραγόντων.
Η κόκκινη αλεπού χαρακτηρίζεται από δυσπιστία
προς τον άνθρωπο χωρίς να παρουσιάζει εχθρική
συμπεριφορά, ενώ σπάνια είναι επιθετική εάν δεν
έχει προσβληθεί από λύσσα. Μπορεί να ζήσει σε χώ-
ρους στους οποίους ασκείται ανθρώπινη δραστηριό-
τητα, ενώ τα τελευταία χρόνια έχουν θεαθεί και στα
προάστια πόλεων. Ακόμη πιο ήρεμες θεωρούνται
όσες έχουν γεννηθεί υπό αιχμαλωσία, γεγονός που
τις καθιστά κατοικίδιες, αναπτύσσοντας δεσμούς με
τον άνθρωπο, τους σκύλους και τους γάτους.
Η αλεπού είναι ζώο που λόγω της προσαρμοστικό-
τητας και της πονηριάς της έχει συνδεθεί με πολλές
ιστορίες και παραμύθια διαφόρων πολιτισμών. Είναι
ιδιαίτερα γνωστή μέσα από τους μύθους για την πο-
νηριά της, γεγονός που επιβεβαιώνει η γνωστή ανά
το παγκόσμιο φράση «πονηρός σαν αλεπού».
Στον τόπο μας κυνηγήθηκε ιδιαίτερα όσο κανένα
άλλο είδος. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια
της αγγλοκρατίας και τα πρώτα χρόνια της Κυπρια-
κής Δημοκρατίας, η αλεπού ήταν επικηρυγμένο είδος
και η θανάτωσή της γινόταν με αμοιβή. Κτηνοτρόφοι,
κυνηγοί, οργανωμένα σύνολα αλλά και απλοί πολίτες
την καταδίωκαν, χρησιμοποιώντας δηλητηριασμένα
δολώματα, πυροβόλα όπλα, παγίδες και παντός εί-
δους μεθόδους. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν
αλλά και, πολλές φορές χρησιμοποιούνται ακόμα,
όπως τα δηλητηριασμένα δολώματα, έχουν κατα-
στρεπτικές συνέπειες και για άλλα είδη της πανίδας
της Κύπρου που κινδυνεύουν από εξαφάνιση, όπως
ο γύπας ο πυρρόχρους και διάφορα άλλα αρπακτι-
κά πουλιά, τα οποία καταναλώνουν τέτοια δολώματα
στην προσπάθεια τους για εξεύρεση τροφής. Τα είδη
αυτά είναι εξίσου σημαντικά στην κυπριακή φύση και
πέφτουν και αυτά θύμα της επιπολαιότητας και της
έλλειψης περιβαλλοντικής συνείδησης, που δυστυ-
χώς ακόμα δεν είναι ανεπτυγμένη σε ικανοποιητι-
κό βαθμό στον τόπο μας. Τέτοιες ενέργειες πρέπει
να αποφεύγονται και εάν και εφόσον διαπιστωθεί η
ανάγκη για έλεγχο του πληθυσμού, τότε, οι αρμόδιες
υπηρεσίες θα προχωρήσουν ανάλογα, με κατάλληλο
σχεδιασμό. Η αλεπού σίγουρα αποτελεί ωφέλιμο ερ-
γαλείο της κυπριακής φύσης και ως τέτοιο πρέπει να
διαχειριστεί.