Επιδράσεις της άρδευσης µε επεξεργασµένο νερό στο έδαφος, στον καρπό
και στην παραγωγή καλλιέργειας ντοµάτας - Ερευνητικά αποτελέσµατα
από το Ινστιτούτο Γεωργικών Ερευνών
Αναστάσης Χρίστου
Λειτουργός Γεωργικών Ερευνών
στο Ινστιτούτο Γεωργικών Ερευνών
Ο
ι επιπτώσεις της Κλιµατικής Αλλαγής και της αύξησης της µέσης θερµοκρασίας του Πλανήτη, έχουν,
κατά τις τελευταίες δεκαετίες, αναγνωριστεί, και, ως εκ τούτου, καθιστούν τη διαθεσιµότητα του
νερού και τα θέµατα διαχείρισής του ιδιαίτερης σηµασίας σε όλες τις ξηρικές και ηµιξηρικές περιοχές σε
όλον τον κόσµο. Οι παρατεταµένες εξαιρετικά θερµές και ξηρές περίοδοι, σε συνδυασµό µε τις ολοένα
χαµηλότερες ετήσιες ροές των ποταµών, επηρεάζουν αρνητικά τη γεωργική παραγωγή και θέτουν πε-
ριορισµούς στις προσπάθειες που καταβάλλονται τόσο για την εξασφάλιση πρόσβασης σε πηγές πόσι-
µου νερού, όσο και για την επισιτιστική ασφάλεια, στο συνεχώς αυξανόµενο παγκόσµιο πληθυσµό (March
et
al., 2012). Σύµφωνα µε τον Παγκόσµιο Οργανισµό Τροφίµων και Γεωργίας (FAO), η λειψυδρία πλήττει,
ήδη, κάθε Ήπειρο και είναι ένα από τα κύρια προβλήµατα που πρέπει να αντιµετωπιστούν, κατά τον 21
ο
αιώνα (FAO, 2012). ∆εν είναι έκπληξη το γεγονός ότι, µέχρι το 2025, εκτιµάται ότι, περίπου 5 δισεκα-
τοµµύρια άνθρωποι, από το συνολικό πληθυσµό των, περίπου, 8 δισεκατοµµυρίων, θα ζουν σε Χώρες που
θα αντιµετωπίζουν προβλήµατα έλλειψης νερού (Arnell, 2004). Αυτό ισχύει, ιδιαίτερα, στην περιοχή της
Μεσογειακής λεκάνης, τόσο στις Χώρες της νότιας Ευρώπης, όσο και της Βόρειας Αφρικής, όπου οι υδα-
τικοί πόροι είναι περιορισµένοι και άνισα κατανεµηµένοι, τόσο στο χώρο, όσο και στο χρόνο. Επί του πα-
ρόντος, η περιοχή της Μεσογείου αντιπροσωπεύει µόλις το 1,2% των ανανεώσιµων υδατικών πόρων του
Πλανήτη, που ορίζονται ως πόροι γλυκού νερού που αποθηκεύονται σε ποτάµια και υπόγειους υδροφο-
ρείς και των οποίων οι ροές διατηρούνται από τον κύκλο του νερού. Οι ανισορροπίες στο υδατικό ισο-
ζύγιο στις Χώρες της Μεσογειακής λεκάνης αναµένεται να επιδεινωθούν περαιτέρω στο άµεσο µέλλον
λόγω, κυρίως, του αυξανόµενου πληθυσµού, της ανάπτυξης της αρδευόµενης γεωργίας και της αύξη-
σης της βιοµηχανίας και των τουριστικών δραστηριοτήτων (Garc a-Ruiz
et
al., 2011). Ως εκ τούτου, τα σχέ-
δια ολοκληρωµένης διαχείρισης των υδατικών πόρων, όπως η Οδηγία Πλαίσιο για το νερό, της ΕΕ
(2000/60/
ΕΚ), που σκοπό έχουν την προστασία και τη διατήρηση των υδατικών πόρων (τόσο ποσοτικά,
όσο και ποιοτικά) και την αποτελεσµατική χρήση τους, είναι ζωτικής σηµασίας (Iglesias
et
al., 2011). Επι-
πλέον, η ανάγκη για την εκµετάλλευση των υφιστάµενων υδατικών πόρων, αλλά και για την αξιοποίηση
των µη συµβατικών υδατικών πόρων, όπως το επεξεργασµένο νερό από τα αστικά λύµατα, κρίνεται επι-
τακτική όσο ποτέ άλλοτε (Garc a-Ruiz
et
al., 2011). Η πρακτική της ανάκτησης, επεξεργασίας και επανα-
χρησιµοποίησης των υγρών εκροών αστικών λυµάτων (επεξεργασµένο νερό) αποτελεί µια σηµαντική
18
ΑΓΡΟΤΗΣ
H Γεωργική µας
Έρευνα