Εκ της σύνταξης...
Μπήκε το Φθινόπωρο και κάποιοι από
εµάς δεν έχουµε επιστρέψει - νοητά τουλά-
χιστον - από τις καλοκαιρινές µας διακοπές.
Σκεφτόµαστε τα παιχνίδια στη θάλασσα, τις
βόλτες στα πλακόστρωτα σοκάκια, τις γεύσεις που
δοκιµάσαµε, τα µυρωδάτα κρασιά τα οποία γευτή-
καµε. Σχεδόν ταυτόχρονα µε το θόρυβο εκείνης της πρώτης
σταγόνας που πέφτει στο χώµα, επιστρέφουµε στην πραγ-
µατικότητα.
Το Φθινόπωρο δηλώνει «παρών» και όλοι µας
ρίχνουµε µια µατιά µέσα µας για να βρούµε πάλι ισορροπία
µε τον εαυτό µας και τους γύρω µας.
Μαζί µε την πρώτη αυτή σταγόνα από τον ουρανό, δροσί-
ζεται και η γη. Ο πατέρας και η µάνα φροντίζουν για τα παι-
διά τους, τους γεωργοκτηνοτρόφους µας, όπως λέει και το
τραγούδι…
Μάνα Γη, Μάνα Γη, Ουρανέ, πατέρα Ουρανέ
τα παιδιά σας είµαστε…
Το Φθινόπωρο µε τα πρωτοβρόχια του, λοιπόν, αλλά και
τους ανέµους του δίνει το έναυσµα για ένα νέο ξεκίνηµα,
για µια νέα γεωργοκτηνοτροφική περίοδο. ∆εν πρέπει να
µας φοβίζει όµως η κάθε νέα αρχή. Αρκεί να έχουµε πάντα
στο µυαλό µας αυτό που είπε ο Oscar Wilde (1854-1900,
Ιρλανδός συγγραφέας):
«
Εγώ δεν µπορώ να κατευθύνω τον άνεµο,
όµως, πάντα µπορώ, να τοποθετήσω τα «πανιά»
µε τέτοιον τρόπο, ώστε να φτάσω στο στόχο µου.»
Με αυτό το απόφθεγµα, σάς χαιρετώ και σάς εύχοµαι ένα
ευχάριστο ανάγνωσµα του Περιοδικού.
Σπυρίδων Έλληνας