11
A Γ Ρ Ο Τ Η Σ 2 0 1 8
/
T E Υ Χ Ο Σ 4 7 4
ΓΕΩΡΓIΑ
Η μείωση της εμφάνισης περιόδων
υψηλής ατμοσφαιρικής
υγρασίας,
οι οποίες συμπίπτουν με κρίσιμες περιόδους
του βλαστικού και αναπαραγωγικού, κυρίως, κύκλου του
ελαιόδεντρου, ενδέχεται να έχει θετικές επιδράσεις στην
καρπόδεση. Μειωμένη ατμοσφαιρική υγρασία συνεπάγεται,
επίσης, λιγότερες προσβολές από εχθρούς και ασθένειες.
Παρόλα αυτά μακρές περίοδοι με ξηρή ατμόσφαιρα, σε
συνδυασμό με μειωμένη εδαφική υγρασία επηρεάζουν
αρνητικά το υδατικό ισοζύγιο στο ελαιόδεντρο με όλες τις
δυσμενείς συνέπειες της υδατικής καταπόνησης.
Η
παρουσία σκόνης
στην ατμόσφαιρα, η οποία μεταφέρεται
με νότιους και ανατολικούς κυρίως ανέμους από τις ερήμους
της Σαχάρας και της αραβικής χερσονήσου, είναι πιο
συχνή και με μεγαλύτερη ένταση τα τελευταία χρόνια λόγω
ακριβώς των μεταβολών του κλίματος. Το φαινόμενο αυτό
εμφανίζεται έντονα την περίοδο της άνθησης επηρεάζοντας
τη γονιμοποίηση και την καρπόδεση. Επικάθεται δε στα
φύλλα παρεμποδίζοντας τη φωτοσυνθετική ικανότητα των
δέντρων.
Καλλιεργητικές πρακτικές
Οι δυσμενείς επιδράσεις της κλιματικής αλλαγής στους
ελαιώνες, αλλά και το περιβάλλον γενικότερα, μπορούν να
μειωθούν εφαρμόζοντας συγκεκριμένες καλλιεργητικές
πρακτικές. Ο
ορθός τρόπος κλαδέματος
είναι εργασία
καθοριστικής σημασίας για την ποσοτική και ποιοτική
απόδοση των ελαιόδεντρων. Με το κλάδεμα ρυθμίζεται
καταρχάς το μέγεθος της κόμης ανάλογα με την ποσότητα
του διαθέσιμου νερού, περιορίζοντάς το σε περιόδους
ξηρασίας, έτσι ώστε να μειωθούν οι ανάγκες των δέντρων
αλλά και οι απώλειες. Η φυλλική επιφάνεια διαμορφώνεται
κατά τέτοιο τρόπο που να αξιοποιείται στο μέγιστο η ηλιακή
ακτινοβολία, να βελτιώνεται η φωτοσυνθετική ικανότητα
και να δεσμεύεται περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα με
αποτέλεσμα καλύτερη βλάστηση και παραγωγή.
Τα υπολείμματα από το κλάδεμα των δέντρων θα πρέπει
να ανακυκλώνονται
και να επιστρέφουν στον ελαιώνα
είτε ως υλικό εδαφοκάλυψης είτε ως κομπόστα μετά από
κατάλληλη επεξεργασία. Η συνήθης πρακτική της καύσης
των κλαδεμάτων πρέπει να αποφεύγεται (εκτός από τις
περιπτώσεις προσβολών από εχθρούς και ασθένειες) γιατί
απελευθερώνονται στην ατμόσφαιρα αέρια θερμοκηπίου,
ενώ ταυτόχρονα καταστρέφεται σημαντική πηγή οργανικής
ουσίας. Τα κλαδέματα μπορούν να τεμαχίζονται και να
αποτίθενται στον ελαιώνα, αυξάνοντας μακροπρόθεσμα την
οργανική ουσία και την αποθήκευση άνθρακα στο έδαφος,
βελτιώνοντας τη δομή του και την ικανότητά του να συγκρατεί
νερό και θρεπτικά στοιχεία, περιορίζοντας τις απώλειες
εδαφικής υγρασίας αλλά και την ανάπτυξη των ζιζανίων. Μια
πολύ καλή πρακτική είναι, επίσης, η παρασκευή κομπόστας
από τον ίδιο τον παραγωγό χρησιμοποιώντας φυτικά υλικά
από το κλάδεμα και παραπροϊόντα του ελαιοτριβείου με
πολύ θετικά αποτελέσματα για τη γονιμότητα του εδάφους.
Η
ορθολογική άρδευση και λίπανση
του ελαιώνα συμβάλλει
σε μεγάλο βαθμό στη μείωση των δυσμενών επιδράσεων
της κλιματικής αλλαγής. Η χρήση σταγόνων αποτελεί τον
πιο αποδοτικό τρόπο άρδευσης και η τήρηση ωραρίων
τον καλύτερο τρόπο διάθεσης των ήδη περιορισμένων
ποσοτήτων νερού κατά τη διάρκεια της καλλιεργητικής
περιόδου. Η λίπανση θα πρέπει να είναι ισορροπημένη,
σύμφωνα με τις ανάγκες των δέντρων όπως προκύπτουν
από αναλύσεις φύλλων και εδάφους, αλλά και ανάλογη της
διαθέσιμης ποσότητας αρδευτικού νερού. Αλόγιστη χρήση
αζωτούχων λιπασμάτων ευνοεί την υπερβολική βλάστηση
έναντι της καρποφορίας, αυξάνει τις υδατικές απαιτήσεις
των φυτών, εντείνει το φαινόμενο της παρενιαυτοφορίας
και σε τελική ανάλυση επιδρά αρνητικά στην αποδοτικότητα
της καλλιέργειας και το γεωργικό εισόδημα. Ευθύνεται
δε για την εκπομπή υποξειδίου του αζώτου, το οποίο
συγκαταλέγεται στα αέρια θερμοκηπίου.
Η
ελάχιστη κατεργασία του εδάφους και η αύξηση της
βιοποικιλότητας
του ελαιώνα, ιδιαίτερα της χλωρίδας
του, είναι, επίσης, πρακτικές που βοηθούν έναντι των
δυσμενών κλιματολογικών παραγόντων. Η βαθιά και
εντατική κατεργασία καταστρέφει τη δομή του εδάφους,
μειώνει την οργανική ουσία, αυξάνει τη συμπίεσή του και τη
διάβρωση, οδηγώντας σταδιακά στην υποβάθμισή του και
την απερήμωση. Η σπορά ψυχανθών ή μιγμάτων αυτών με
αγρωστώδη στον ελαιώνα έχει ως αποτέλεσμα τη δέσμευση
μεγαλύτερων ποσοτήτων διοξειδίου του άνθρακα. Η
ενσωμάτωσή τους ως χλωρή λίπανση αυξάνει την οργανική
ουσία και τη διαθέσιμη ποσότητα αζώτου στο έδαφος,
βελτιώνοντας τη γονιμότητά του. Παράλληλα τα είδη αυτά
απορροφούν το νερό της βροχής, συγκρατούν την εδαφική
υγρασία και παρεμποδίζουν τη διάβρωση. Η σπορά τους
γίνεται με τις πρώτες βροχοπτώσεις και ενσωματώνονται
στο έδαφος λίγο πριν την άνθησή τους.
Η
συστηματική παρακολούθηση των εχθρών και ασθενειών
που προσβάλλουν τα ελαιόδεντρα και οι έγκαιρες και
ορθές ενέργειες για την αντιμετώπισή τους, μειώνουν
τις επιδράσεις των επεμβάσεων αυτών στο περιβάλλον,
ενώ ταυτόχρονα αυξάνουν το οικονομικό όφελος του
παραγωγού. Έμφαση θα πρέπει να δίνεται, τέλος, κατά τις
νέες φυτεύσεις, στις ντόπιες ποικιλίες και σε αυτές που
είναι καλύτερα προσαρμοσμένες στις εδαφοκλιματικές
συνθήκες της χώρας μας και έχουν τη δυνατότητα να
ανταπεξέρχονται στις συνθήκες αυτές.
Η καλλιέργεια της ελιάς, με την έκταση που καταλαμβάνει,
μπορεί να δεχθεί θετικές και αρνητικές επιδράσεις από
την κλιματική αλλαγή, αλλά μπορεί με τη σειρά της να
έχει μια σειρά από θετικές και αρνητικές επιδράσεις στο
κλίμα και στο περιβάλλον. Εφαρμόζοντας τις σωστές
καλλιεργητικές τεχνικές μπορούμε να περιορίσουμε τις
αρνητικές επιπτώσεις και να μεγιστοποιήσουμε τα οφέλη.
Απαιτείται, λοιπόν, ενημέρωση και κυρίως εκπαίδευση των
ελαιοπαραγωγών σε αειφόρες πρακτικές. Η υιοθέτηση από
μέρους τους καλλιεργητικών συστημάτων περισσότερο
φιλικών στο περιβάλλον, όπως η ολοκληρωμένη διαχείριση
και η βιολογική καλλιέργεια αλλά και η θέσπιση κινήτρων
για την εφαρμογή αυτών των συστημάτων, θα συντείνει στη
διατήρηση των ελαιώνων αλλά και τη μείωση των αρνητικών
επιδράσεων της κλιματικής αλλαγής.
Εφαρμόζοντας τη διαθέσιμη τεχνογνωσία αλλά και
κατευθύνοντας την έρευνα σε τεχνικές που συμβάλλουν στην
αειφορία μπορούμε να καταστήσουμε την ελαιοκαλλιέργεια
ένα σημαντικό σύμμαχο για τον περιορισμό της κλιματικής
αλλαγής και την προστασία του περιβάλλοντος.
