H συγκοµιδή γίνεται όταν οι κόνδυλοι ωριµάσουν εντε-
λώς, εκτός βέβαια αν πρόκειται οι πατάτες να εξαχθούν
σαν πρώιµες, κοινώς “σκρέιπερς”. Όταν πρόκειται για
πατάτες που θα διατηρηθούν για αρκετό χρονικό διά-
στηµα στην αποθήκη, η συγκοµιδή µπορεί να αρχίσει
µόνο όταν η επιδερµίδα των κονδύλων δεν ανασηκώ-
νεται εύκολα µε τη σχετική πίεση του αντίχειρα και
όταν οι εδαφικές συνθήκες είναι κατάλληλες (όχι µε
πολύ ψηλή υγρασία). Για να ωριµάσει καλά η επιδερ-
µίδα της πατάτας και για να µπορέσει έτσι να διατηρη-
θεί για αρκετό χρόνο γίνεται η λεγόµενη “αποφύλ-
λωση” της πατατοφυτείας µε χηµικά ή φυσικά µέσα. Σε
αυτήν την περίπτωση, η καταστροφή του φυλλώµατος
γίνεται, συνήθως, 7-10 ηµέρες πριν την εκρίζωση.
Oι πρώιµες πατάτες ή σκρέιπερς, όπως είναι γνωστές στο εµπόριο, πατάτες δηλαδή, που ξεφλουδίζονται εύκολα,
διαλέγονται αµέσως µετά την εκρίζωσή τους και διατίθενται στο εµπόριο, συνήθως, σε αµειπτικές τιµές. Oι συνή-
θεις πατάτες µαζεύονται όταν οι κόνδυλοι ωριµάσουν και µεταφέρονται στα συσκευαστήρια για εξαγωγή. Oι πατάτες
αποθηκεύονται κατά διάφορους τρόπους που αναλύονται στη συνέχεια: α) ∆ιατήρηση σε σωρούς: Η µέθοδος αυτή
εφαρµόζεται, πλέον, σε πολύ λίγες περιπτώσεις. Στις Επαρχίες Aµµοχώστου και Λάρνακας, οι ανοιξιάτικες πατάτες
αποθηκεύονται σε σωρούς έξω στα χωράφια. Oι πατάτες πρέπει να είναι τελείως ώριµες και απαλλαγµένες από
ασθένειες, χτυπήµατα και πληγές. Aρχικά ο χώρος του χωραφιού όπου πρόκειται να διατηρηθούν οι πατάτες κα-
θαρίζεται και ισοπεδώνεται, ακολουθεί ελαφρό σκόνισµα του εδάφους µε ένα εντοµοκτόνο (Τρέισερ, Σαϋπερµε-
θρίν και το βιολογικό παρασκεύασµα του Bακίλλου) και στη συνέχεια τοποθετούνται σε σωρούς που έχουν, συνή-
θως, 1 µέτρο ύψος, 1,5 µέτρο πλάτος και µήκος ανάλογο µε τη διαθέσιµη ποσότητα πατατών. Tο µήκος των σωρών
καλύτερα να διαχωρίζεται µε χώµα κάθε 4-6 µέτρα για να εµποδίζεται η εξάπλωση τυχόν ασθένειας από τον ένα
σωρό στον άλλο. Aκολουθεί το σκόνισµα ολόκληρου του σωρού µε το ίδιο εντοµοκτόνο και ο σωρός σκεπάζεται
µε αχυρόκολες και, τέλος, σαν επιστέγασµα, τοποθετείται ένα παχύ στρώµα από καλαµιές σιτηρών (µπάλες ποκα-
λάµης). β) ∆ιατήρηση σε αποθήκες: Η µέθοδος εφαρµόζεται, πλέον, σε µικρή κλίµακα. Oι πατάτες, επίσης, διατη-
ρούνται µέσα σε αποθήκες, µε καλό αερισµό, χαµηλή θερµοκρασία και σχετική υγρασία. Oι αποθήκες πρέπει να
έχουν διπλή οροφή και τα παράθυρα να είναι προστατευµένα µε ειδικό δίχτυ µε πολύ µικρές τρύπες, για να απο-
κλείεται η είσοδος της πεταλούδας της Λίτας. Ο χρόνος διατήρησης των πατατών σε αποθηκευτικούς χώρους εξαρ-
τάται, κυρίως, από τις συνθήκες που επικρατούν στην αποθήκη κατά τη διάρκεια της αποθήκευσης. Σαν απαραίτη-
τοι όροι για την καλή διατήρηση των πατατών, αναφέρονται ο καλός αερισµός, η µη ύπαρξη σταγονιδίων νερού
στους κονδύλους και η χαµηλή θερµοκρασία. γ) ∆ιατήρηση σε ψυκτικούς θαλάµους: Είναι η πλέον διαδεδοµένη σή-
µερα µέθοδος διατήρησης των πατατών γιατί δεν απαιτείται η χρησιµοποίηση εντοµοκτόνων και γιατί οι πατάτες
διατηρούνται καλύτερα για µεγαλύτερο χρονικό διάστηµα από τις δύο προηγούµενες µεθόδους. Με άριστες συν-
θήκες θερµοκρασίας, σχετικής υγρασίας, διοξειδίου του άνθρακα και οξυγόνου, οι πατάτες δυνατόν να διατηρηθούν
σε ψυκτικούς θαλάµους µέχρι και 7
µήνες. Οι πατάτες που προορίζονται
για αποθήκευση σε ψυκτικούς θαλά-
µους πρέπει να είναι ώριµες, στεγνές
και να έχουν επουλωµένες τις τοµές
ή πληγές τους. Κατάλληλες θερµο-
κρασίες µακροχρόνιας διατήρησης του
πατατόσπορου είναι 3-4°C (όχι κάτω
των 2°C), των πατατών για τηγάνισµα
6-8
°C, για «τσιπς» 9-12°C και για βρα-
στές 4-5°C. Η σχετική υγρασία της
ατµόσφαιρας να είναι 95% και η απο-
θήκευση των πατατών για κατανά-
λωση να γίνεται πάντοτε στο σκοτάδι.
Υπάρχουν διαφορετικές ανάγκες των
διαφόρων ποικιλιών σε συνθήκες δια-
τήρησής τους, ανάλογα και µε τον
προορισµό και τη χρήση τους.