38
ΑΓΡΟΤΗΣ
∆εντρολίβανο (Λασµαρίν) - Ένα σηµαντικό µελισσοκοµικό φυτό
Xριστάκης Tοφαρής
Λειτουργός Γεωργίας
στο Tµήµα Γεωργίας
Μ
ία από τις βασικές δεξιότητες που θα πρέπει να έχει ο κάθε µελισσοκόµος είναι η γνώση των µελισσοκοµι-
κών φυτών της περιοχής στην οποία δραστηριοποιείται είτε αυτά είναι αυτοφυή ή καλλιεργούµενα. Ειδικό-
τερα, θα πρέπει να είναι γνώστης της περιόδου και της διάρκειας άνθησής τους, της προσφοράς τους στις µέλισ-
σες, του κατά πόσον είναι γυρεοδοτικά ή νεκταρόγονα, των εδαφοκλιµατολογικών συνθηκών, οι οποίες επηρεά-
ζουν την άνθησή τους και, πολύ περισσότερο, της αξίας και της χρησιµότητάς τους στα µελίσσια. Οι παρατηρήσεις
αυτές, τις οποίες ο κάθε µελισσοκόµος θα πρέπει να καταγράφει, σε σχέση µε τη µελισσοχλωρίδα της περιοχής του,
αρκετές φορές, είναι χρήσιµες στο να εντοπιστούν µελισσοκοµικά φυτά µε αξιοσηµείωτη συµβολή στις κατά τό-
πους µελισσοκοµικές εκµεταλλεύσεις.
Ένα τέτοιο σηµαντικό φυτό, το οποίο, σίγουρα, αξίζει να διαδοθεί σε µεγαλύτερη έκταση, είναι το
Rosmarinus of-
ficinalis,
κοινώς δεντρολίβανο (∆εντρολίβανο το φαρµακευτικό), το οποίο θεωρείται ιθαγενές είδος της Κύπρου,
αλλά και των Χωρών της βόρειας Μεσογείου µέχρι και το Λίβανο. Ανήκει στην οικογένεια των Labiatae
,
στην οποία
ανήκουν, σχεδόν, όλα τα αρωµατικά φυτά (θυµάρι, λεβάντα, µυροφόρα, σπατζιά κ.ά.) και είναι αειθαλής, πολυε-
τής θάµνος, έντονα αρωµατικός, µε ύψος που µπορεί να φτάσει τα δύο µέτρα. Τα άνθη του είναι ερµαφρόδιτα, δια-
τεταγµένα σε µασχαλιαίους βότρυες, κυανόλευκα. Συνήθως, απαντάται σε κήπους και καλλιέργειες µε υψόµετρο
0-1000
µέτρα, ενώ σύµφωνα µε τη βιβλιογραφία αυτοφύεται σε παράλιους βράχους και αµµοθίνες µεταξύ Γιαλ-
λούσας-Ριζοκαρπάσου. Αυτοφυή φυτά εντοπίστηκαν, επίσης, στην Τσάδα και στον Κάµπο.
Στο φυτό αυτό, αποδίδονται φαρµακευτικές ιδιότητες και καλλιεργείται για παραγωγή ξηρού προϊόντος και αιθέ-
ριων ελαίων. Χρησιµοποιείται, επίσης, ως καρύκευµα στη µαγειρική και στη ζαχαροπλαστική. Πέραν τούτων, η ση-
µασία του στη µελισσοκοµία ενός τόπου είναι πολύ µεγάλη και για το λόγο
αυτό θα µπορούσε να συγκριθεί µε τη σηµαντικότητα του θυµαριού,
λόγω της υψηλής του αντοχής σε περιόδους ξηρασίας, αλλά και,
γενικότερα, λοιπών δυσµενών καιρικών συνθηκών (ανέµων,
χαµηλών θερµοκρασιών, βροχών). Αυτό, όµως, που του
προσδίδει ιδιαίτερη αξία και το καθιστά ένα από τα ση-
µαντικότερα µελισσοκοµικά φυτά, έγκειται στο γεγο-
νός ότι, είναι το φυτό µε τη µεγαλύτερη περίοδο άν-
θησης καθώς αυτή µπορεί να ξεπεράσει τους οχτώ
µήνες, ανάλογα πάντα µε τη βροχόπτωση και την
εδαφική υγρασία, η οποία καθορίζει και την έναρξη
της ανθοφορίας του.
Ανθίζει από το Σεπτέµβριο µέχρι το Μάιο, µε την αν-
θοφορία του να σταµατά κατά τους καλοκαιρινούς
µήνες (Ιούνιο, Ιούλιο, Αύγουστο) και να ξεκινά στις
αρχές του Φθινοπώρου. Θα πρέπει να αναφερθεί ότι, η
ένταση της ανθοφορίας του δεν είναι σταθερή καθ’ όλην
Μελισσοκοµικά Νέα